1-2 Давут язған күй: —

Әршләр Тәңриниң улуқлуғини җакалайду,

Асман гүмбизи Униң қоли ясиғанлирини намайән қилиду;

3 Уларниң сөзлири күн-күнләр дәриядәк еқиватиду;

Кечә-кечиләп улар билимни аян қиливатиду.□ «Уларниң сөзлири күн-күнләр дәриядәк еқиватиду» — «улар» әршләр вә асман гүмбизини көрситиду. «Уларниң сөзлири күн-күнләр дәриядәк еқиватиду; кечә-кечиләп улар билимни аян қиливатиду» — айәтниң башқа бир хил тәрҗимиси «Күн башқа бир күнгә гәплирини төкиду, кечә башқа бир кечигә сөз қилмақта».

4 Тилсиз һәм авазсиз болсиму, уларниң садаси аләмгә аңланмақта.□ «Тилсиз һәм авазсиз болсиму, уларниң садаси аләмгә аңланмақта» — башқа бир хил тәрҗимиси «Аләмдә һәр қандақ бир тил уларниң садасини аңлап чүшинәләйду».

5 Уларниң өлчәм таниси йәр йүзидә тартилмақта;

Уларниң сөзлири аләмниң четигичә йәтмәктә.

Уларниң ичидә Худа қуяш үчүн чедир тиккән,□ «Уларниң өлчәм таниси йәр йүзидә тартилмақта» — бу «өлчәм таниси» бәлким инсанниң тәсәввур-ойлирини өлчигүчи болуши мүмкин.  [d]

6 Қуяш һуҗрисидин тойға чиққан жигиттәк чиқиду,

Бәйгигә чүшидиған палвандәк шатлиниду;[e]

7 Асманларниң бир четидин өрләйду,

Җаһанниң у четигичә чөргиләйду,

Униң һараритидин һеч қандақ мәхлуқат йошуруналмайду.

8 Пәрвәрдигарниң тәврат-қануни мукәммәлдур,

У инсан вуҗудини йеңилайду;

Пәрвәрдигар бәргән һөкүм-гувалар муқим-ишәшлик ,

У наданларни дана қилиду.□ «Пәрвәрдигарниң тәврат-қануни мукәммәлдур» — «Тәврат-қанун» тооғрулуқ: «Тәврат» (тораһ) ибраний тили болуп, мошу йәрдә «қанун, тәлим, йолйоруқ» дегән мәнидә ишлитилиду. «Тәврат қануни» дегән ибарә адәттә Муса пәйғәмбәр арқилиқ кәлтүрүлгән Тәвраттики «Яритилиш», «Мисирдин чиқиш», «Лавийлар» «Чөл-Баявандики сәпәр» һәм «Қанун шәрһи» дегән алдинқи бәш қисимниң қанун-пәрманлиқ мәзмунини көрситиду.  [~7~]

9 Пәрвәрдигарниң көрсәтмилири дурус,

У қәлбни шатландуриду;

Пәрвәрдигарниң пәрманлири йоруқлуқтур,

У көзләрни нурландуриду.□ «Пәрвәрдигарниң пәрманлири йоруқлуқтур» — яки «Пәрвәрдигарниң пәрманлири рошәндур» яки «Пәрвәрдигарниң пәрманлири пактур».

10 Пәрвәрдигардин әйминиш пак иштур, у мәңгү давамлишиду;

Пәрвәрдигарниң һөкүмлири һәқтур,

Һәр бири тамамән һәққанийәттур.

11 Улар алтундин, бәрһәқ көп сап алтундин қиммәтликтур;

Һәсәлдин, һәсәл җәвһиридин шериндур;[~9~]

12 Улар билән қулуң ойғитилиду;

Инсан уларға риайә қилишта чиң турса чоң мукапат бардур.

13 Ким өз хаталиқлирини билип йетәлисун?

Мени билип-билмәй қилған гуналиримдин сақит қилғайсән;

14 Өз қул-чакариңни башбаштақ гуналардин тартқайсән;

Бу гуналарни маңа ғоҗайин қилдурмиғайсән;

Шуниң билән мән қусурсиз болимән,

Еғир гунадин халий болғаймән.

15 И Пәрвәрдигар, мениң Қорам Тешим вә Һәмҗәмәт-Ниҗаткарим,

Ағзимдики сөзләр, қәлбимдики ойлинишлар нәзириңдә мәқбул болғай!□ «И Пәрвәрдигар, мениң Қорам Тешим вә Һәмҗәмәт-Ниҗаткарим» — «Һәмҗәмәт-Ниҗаткар» яки «һәмҗәмәт-қутқузғучи» тоғрилиқ: — Ибраний тилида «гоел» дегән бу сөзниң алаһидә мәнаси бар. Бириси кәмбәғәл болуп, өзини қуллуққа сетивәткән болса яки башқа қийин әһвалға учрап мал-мүлүгини сатқан болса, Муса пәйғәмбәр тапшурувалған қанунға асасән, мошу кишиниң өзиниң йеқин уруқ-туққанлири, һәмҗәмәтлири бу кишини һөрлүккә чиқирип қутқузуш һоқуқи бар еди. Демәк, «һәмҗәмәт-қутқузғучи» өз қериндишини һөр қилмақчи болса, уни қутқузалайтти. Һоқуқни ишлитиш «һәмҗәмәт-қутқузғучи»ниң өз ихтиярлиғи билән болатти, әлвәттә. Бириси өз уруқ-туққиниға «һәмҗәмәт-қутқузғучи» болуп уни қутқузмақчи болса, һеч ким уни тосалмайтти.
Шуңа пәйғәмбәрләр Худаниң қутқузғучи екәнлигини баян қилиш үчүн пат-пат дәл мошу сөзни ишлитиду. Демәк, Худа Өз бәндисигә яки хәлқигә «һәмҗәмәт»лик қилип, уларниң «гоел»и, йәни «һәмҗәмәт-қутқузғучи»си болиду. Униң Өз хәлқини қутқузуши Өз ихтиярилиғи билән, әлвәттә!