34
34. Mezmur [~1~]
Davut'un mezmuru
Avimelek'in önünde kendini deli gösterip kovulduğu,
gittiği zaman
1 Her zaman RAB'be övgüler sunacağım,
Övgüsü dilimden düşmeyecek.
2 RAB'le övünürüm,
Mazlumlar işitip sevinsin!
3 Benimle birlikte RAB'bin büyüklüğünü duyurun,
Adını birlikte yüceltelim.
4 RAB'be yöneldim, yanıt verdi bana,
Bütün korkularımdan kurtardı beni.
5 O'na bakanların yüzü ışıl ışıl parlar,
Yüzleri utançtan kızarmaz.
6 Bu mazlum yakardı, RAB duydu,
Bütün sıkıntılarından kurtardı onu.
7 RAB'bin meleği O'ndan korkanların çevresine ordugah kurar,
Kurtarır onları.
8 [~2~] Tadın da görün, RAB ne iyidir,
Ne mutlu O'na sığınan adama!
9 RAB'den korkun, ey O'nun kutsalları,
Çünkü O'ndan korkanın eksiği olmaz.
10 Genç aslanlar bile aç ve muhtaç olur;
Ama RAB'be yönelenlerden hiçbir iyilik esirgenmez.
11 Gelin, ey çocuklar, dinleyin beni:
Size RAB korkusunu öğreteyim.
12 [~3~] Kim yaşamdan zevk almak,
İyi günler görmek istiyorsa,
13 Dilini kötülükten,
Dudaklarını yalandan uzak tutsun.
14 Kötülükten sakının, iyilik yapın;
Esenliği amaçlayın, ardınca gidin.
15 RAB'bin gözleri doğru kişilerin üzerindedir,
Kulakları onların yakarışına açıktır.
16 RAB kötülük yapanlara karşıdır,
Onların anısını yeryüzünden siler.
17 Doğrular yakarır, RAB duyar;
Bütün sıkıntılarından kurtarır onları.
18 RAB gönlü kırıklara yakındır,
Ruhu ezikleri kurtarır.
19 Doğrunun dertleri çoktur,
Ama RAB hepsinden kurtarır onu.
20 [~4~] Bütün kemiklerini korur,
Hiçbiri kırılmaz.
21 Kötü insanın sonu kötülükle biter,
Cezasını bulur doğrulardan nefret edenler.
22 RAB kullarını kurtarır,