Ёў 5
1 Пакліч, калі ёсьць той, хто адкажа табе. Да каго зь сьвятых зьвернешся ты?
2 Так дурнога забівае гнеўлівасьць, і няцямнага губіць дражлівасьць.
3 Бачыў я, як дурны ўкараняецца, і адразу пракляў дом ягоны.
4 Дзеці ягоныя далёкія ад шчасьця, іх будуць біць каля брамы, і ня будзе заступніка.
5 Жніво ягонае зэесьць галодны і праз церне возьме яго, і спрагненыя праглынуць маёмасьць ягоную.
6 Так, ня з пылу выходзіць гора, і не зь зямлі вырастае бяда;
7 а чалавек нараджаецца на пакуту, як іскры, каб імкнуцца ўгору.
8 Але я да Бога зьвярнуўся б, аддаў бы дзею маю Богу,
9 Які творыць дзеі вялікія, бясконца дзівосныя,
10 дае дождж улоньню зямлі і пасылае воды на ўлоньне палёў;
11 прыніжаных ставіць на вышыню, і гаротнікаў узносіць у выратаваньне.
12 Ён разбурае намыслы хітрых, і рукі іхнія не давяршаюць пачатага.
13 Ён ловіць мудрацоў іхняй жа хітрасьцю, і рада хітрых робіцца марнай:
14 удзень яны сустракаюць цемру і аполудні ходзяць вобмацкам, як поначы.
15 Ён ратуе беднага ад меча, ад вуснаў іхніх і ад рукі моцнага.
16 І ёсьць надзея няшчаснаму, і няпраўда стуляе вусны свае.
17 Шчасны чалавек, якога наводзіць на розум Бог, і таму кары Ўсеўладнага не адхіляй,
18 бо Ён спрычыняе раны і Сам перавязвае іх; Ён б'е, і Ягоныя ж рукі ацаляюць.
19 У шасьці бедах ратуе цябе, і ў сёмай не кране цябе ліха.
20 У голад выбавіць цябе ад сьмерці, і на вайне - ад рукі меча.
21 Ад біча языка схаваеш сябе і не збаішся спусташэньня, калі яно прыйдзе.
22 Са спусташэньня і голаду пасьмяешся і зьвяроў зямлі не збаішся,
23 бо з камянямі польнымі ў цябе згода, і зьвяры польныя ў міры з табою.
24 І ўведаеш, што намёт твой у бясьпецы, і будзеш глядзець за домам тваім і ня згрэшыш.
25 І ўбачыш, што насеньне тваё безлічнае, і парасткі твае, як трава на зямлі.
26 Увойдзеш у магілу ў глыбокай старасьці, як укладваюцца снапы пшаніцы сваім часам.