Ёў 27
1 І гаварыў далей Ёў сваё ўзьнёслае слова і сказаў:
2 жывы Бог, Які пазбавіў мяне суду, і Ўсемагутны, Які засмуціў душу маю,
3 што, пакуль яшчэ дыханьне маё ўва мне і дух Божы ў ноздрах маіх,
4 ня скажуць вусны мае няпраўды, і язык мой ня вымавіць ілжы!
5 Я далёкі ад таго, каб прызнаць вас справядлівымі; пакуль не памру, не саступлю беззаганнасьці маёй.
6 Моцна трымаў я праўду маю і ня ўпушчу яе; не папракне мяне сэрца маё праз усе дні мае.
7 Вораг мой будзе, як бязбожнік, і паўсталы супроць мяне, як беззаконьнік.
8 Бо якая надзея крывадушніку, калі возьме, калі вырве Бог душу ягоную?
9 Ці пачуе Бог лямант ягоны, калі прыйдзе на яго бяда?
10 Ці будзе ён суцяшацца Ўсемагутным і заклікаць Бога ў любы час?
11 Абвяшчу вам, што ў руцэ Божай; што ва Ўсемагутнага, ня ўтою.
12 Вось, усе вы і самыя бачылі; і навошта вы столькі пустасловіце?
13 Вось доля чалавеку беззаконнаму ад Бога, і спадчына, якую атрымліваюць ад Усеўладнага прыгнятальнікі.
14 Калі памнажаюцца сыны ягоныя, дык пад меч; і нашчадкі яго не насыцяцца хлебам.
15 Тых, што засталіся пасьля яго, сьмерць зьвядзе ў магілу, і ўдовы іхнія ня будуць плакаць.
16 Калі ён набярэ кучы срэбра, як пылу, і нарыхтуе вопраткі, як гразі,
17 дык ён нарыхтуе, а апранацца будзе праведнік, і срэбра атрымае сабе ў долю беспахібнік.
18 Ён будуе, як моль, дом свой і, як вартаўнік, робіць сабе будан;
19 кладзецца спаць багатым і такім не ўстае; расплюшчвае вочы свае, і ён ужо ня той.
20 Як воды, спасьцігнуць яго жахі; уначы падхопіць яго бура.
21 Падыме яго ўсходні вецер і панясе, і ён порстка пабяжыць ад яго.
22 Памкнецца на яго і не пашкадуе, як бы ён ні высільваўся, каб уцячы ад рукі ягонай.