নহূম

গ্রন্থ ৰচয়িতা

নহূহমক “এল্কোচাইট” হিচাপে নহূম পুস্তকৰ লিখক বুলি চিহ্নিত কৰে, (এল্কোচাইট ইব্রী ভাষাৰ শব্দ, ইয়াৰ অর্থ, ‘সান্ত্বনাকাৰী’ বা সান্ত্বনাদাতা’) (1:1)। ভাববাদী হিচাপে নহূমক অচূৰীয়া লোকসকলক মনপালটনৰ আহ্বান দিবৰ বাবে পঠিয়াইছিল, বিশেষকৈ তেওঁলোকৰ ৰাজধানী চহৰ নিনবীৰ বাবে। এই ঘটনাৰ প্রায় 150 বছৰৰ পাছত, যেতিয়া যোনাই নিনবীৰ লোকসকলৰ প্রতি মনপালটনৰ বার্তা লৈ আহিছিল, তেতিয়া তেওঁলোকে তেওঁৰ আগতে পূর্বৰ মূর্তিপুজাৰ পৰা মনপালটন কৰিছিল।

লিখাৰ স্থান আৰু সময়

লিখাৰ সম্ভাব্য সময় প্রায় 620-612 খ্রীষ্টপূর্বৰ ভিতৰত।

নহূমৰ সময় ন্যায্যভাবে সহজতে নির্ধাৰণ কৰিব পাৰি, কাৰণ ইয়াৰ লগত দুটা সুপৰিচিত ঘটনা পৰিস্কাৰভাবে জড়িত হৈ আছে:এটা থেবেচৰ পতন আৰু আনটো নিনবীৰ পতন।

প্রাপক

নহূমৰ ভবিষ্যতবাণী আছিল অচূৰীয়াৰ প্রতি উভয়কে মুকলি কৰি দিয়াৰ, কাৰণ তেওঁলোকে উত্তৰাঞ্চলৰ দহটা ফৈদক দখল কৰিছিল আৰু তেওঁলোকক লৈ আহিছিল, আৰু যিহূদাৰ দক্ষিণাঞ্চলৰ লোকসকল, যিসকলে তেওঁলোকৰ প্রতিও এনে দশা হ’ব বুলি ভয় পাই আছিল।

উদ্দেশ্য

ঈশ্বৰৰ ন্যায়বিচাৰ সর্বদায় সঠিক আৰু সর্বদায় নিশ্চিত। তেওঁ এই সময়ৰ বাবে দয়া কৰাটো উচিত আছিল, ভাল উপহাৰ সকলোৰে বাবে শেষ পর্যন্ত বিচাৰ প্রভুৰ চূড়ান্ত অনুভুতিৰ বুজাবুজিৰে নহব। ঈশ্বৰে ইতিমধ্যে 150 বছৰ পূর্বে তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ ভাববাদী যোনাৰ সৈতে তেওঁৰ প্রতিজ্ঞা প্রেৰণ কৰিছিল, যদি তেওঁলোকে এই মন্দপথত ধাৰাবাহিকভাবে চলি থাকে তেনেহলে তেওঁলোকৰ প্রতি এয়া সম্ভৱ হ’ব। সেই সময় জনগণে মনপালটন কৰিছিল, কিন্তু এতিয়াও তেওঁলোক সিমান বেয়া নহয় পূর্বে তেওঁলোক যিমান বেয়া আছিল। তেওঁলোকৰ বিজয়ত অচূৰীয়াসকল একেবাৰে পাশবিক হৈ উঠিছিল। এতিয়া নহূমে যিহূদা জাতিক নিৰাশ নহবৰ বাবে কৈছিল, কাৰণ ঈশ্বৰে তেওঁৰ বিচাৰৰ ৰায় উচ্চাৰণ কৰিছে আৰু অচূৰীয়াসকলে অতি সোনকালে তেওঁলোকৰ পাবলগীয়া যি, সেয়া পাব।

মূল বিষয়

সান্তনা।

প্রান্তৰেখা

1. ঈশ্বৰৰ মহিমা — 1:1-14

2. ঈশ্বৰৰ সোধবিচাৰ আৰু নিনবী — 1:15-3:19

2 যিহোৱা নিজ মৰ্য্যদা ৰখাত উদ্যোগী আৰু প্ৰতিকাৰ সাধোতা ঈশ্বৰ; যিহোৱা প্ৰতিকাৰ সাধোতা আৰু ক্ৰোধেৰে পৰিপূৰ্ণ; যিহোৱাই তেওঁৰ নিজ বিৰোধী সকলৰ ওপৰত প্ৰতিকাৰ সাধে আৰু নিজ শত্ৰুবোৰৰ কাৰণে ক্ৰোধ ৰাখে। 3 যিহোৱা ক্ৰোধত ধীৰ আৰু পৰাক্ৰমত মহান; কিন্তু তেওঁ দোষীক কোনো মতেই নিৰ্দ্দোষী ঘোষণা নকৰে; বা-মাৰলী আৰু ধুমুহা হ’ল যিহোৱাৰ পথ আৰু মেঘ তেওঁৰ ভৰিৰ ধূলিস্বৰূপ।

4 তেওঁ সমুদ্ৰক ধমকি দি শুকুৱাই পেলায় আৰু আটাই নদ-নদী শুকান কৰে; বাচানৰ সৈতে কৰ্মিল অৱসন্ন হ’ল, লিবানোনৰ ফুলবোৰো শুকাই গ’ল। 5 তেওঁৰ ভয়ত পৰ্ব্বতবোৰ কঁপে আৰু গিৰিবোৰ দ্রৱীভূত হয়; তেওঁৰ আগত পৃথিৱী, এনে কি, জগতখন আৰু তাৰ সকলো নিবাসী ভাগি পৰে।

6 তেওঁৰ ক্ৰোধৰ আগত কোনে থিয় হ’ব পাৰে? তেওঁৰ প্ৰচণ্ড ক্রোধক কোনে সহ্য কৰিব পাৰে? তেওঁৰ প্ৰচণ্ড ক্রোধৰ সন্মুখত কোনে থিয় হ’ব পাৰে? তেওঁৰ ক্ৰোধ অগ্নিৰ দৰে আহে আৰু তেওঁৰ দ্বাৰাই শিলবোৰ ডোখৰ ডোখৰকৈ ভঙা হয়।

7 যিহোৱা মঙ্গলময়, সঙ্কটৰ দিনা তেওঁ দৃঢ় কোঁঠাস্বৰূপ; আৰু তেওঁত আশ্ৰয় লোৱা লোকসকলক তেওঁ জানে। 8 কিন্তু তেওঁৰ শত্রুসকলক তেওঁ বানপানীৰ ধলৰ দ্বাৰাই সম্পূ্ৰ্ণকৈ শেষ কৰিব আৰু তেওঁ সেই লোকসকলক আন্ধাৰলৈ খেদি পঠাব। 9 তোমালোকে যিহোৱাৰ বিৰুদ্ধে কি চক্রান্ত কৰিছা? তেওঁ সম্পূৰ্ণকৈ অন্ত কৰিব; দ্বিতীয়বাৰ সঙ্কট নহব। 10 কিয়নো, সিহঁত জোঁট লগা কাঁইটৰ নিচিনা হলেও, সিহঁতক শুকান নৰাৰ নিচিনাকৈ ভস্ম কৰা হ’ব। 11 তোমালোকৰ নীনবি নগৰৰ পৰাই যিহোৱাৰ বিৰুদ্ধে কু-কল্পনা কৰোঁতা, কু-আলচ কৰোঁতা এজন ওলাল। 12 যিহোৱাই এই কথা কৈছে: যদিও তেওঁলোক শক্তিৰে পূৰ আৰু বহুসংখ্যক; তথাপি তেওঁলোকক উচ্ছন্ন কৰা হ’ব আৰু তেওঁলোকৰ কোনো এজনো অৱশিষ্ট নাথাকিব। কিন্তু হে যিহূদা, যদিও মই তোমাক দুখ দিলোঁ, তথাপি মই তোমাক পুনৰ দূখ নিদিম। 13 মই এতিয়া তোমাৰ পৰা তাৰ যুৱলি ভাঙি পেলাম, আৰু তোমাৰ বান্ধবোৰ ছিঙি পেলাম।”

14 আৰু হে নীনবি নগৰ, তোমালোকৰ বিষয়ে যিহোৱাই আজ্ঞা দিছে যে, তোমালোকৰ কোনো বংশধৰৰ নাম ৰখা নাযাব; মই তোমালোকৰ দেৱতাবোৰৰ ঘৰৰ পৰা কটা-মূৰ্ত্তি আৰু সাঁচত ঢলা মূৰ্ত্তিবোৰ উচ্ছন্ন কৰিম; মই তোমালোকৰ মৈদাম খান্দিম, কিয়নো তোমালোক পাপিষ্ঠ।

15 চোৱা, যি জনে শুভবাৰ্ত্তা আনে আৰু শান্তি প্ৰচাৰ কৰে, সেই জনৰ চৰণ পৰ্ব্বতৰ ওপৰত আছে! হে যিহূদা, তোমালোকৰ পৰ্ব্ববোৰ পালন কৰা আৰু তোমালোকৰ প্ৰতিজ্ঞাবোৰ সিদ্ধ কৰা, কিয়নো দুষ্ট লোকজনে তোমালোকক আক্রমণ নকৰিব; সি নিঃশেষে বিনষ্ট হ’ল।